Για το Δορύλαο που έφυγε
Χθες ταξίδεψε για τις γειτονιές των αγγέλων ο Δορύλαος …
Ο Δορύλαος από την Κρήτη, ο Δορύλαος του Μαρουσιού …
Ο Δορύλαος που κράτησε για χρόνια στις πλάτες του μια ολόκληρη πόλη.
Που ονειρευόταν έναν καλύτερο κόσμο και μια πιο δίκαιη κοινωνία.
Που δεν γύρεψε ποτέ τίτλους ή πολυτέλειες.
Ο άνθρωπος που όχι μόνο το έλεγε, αλλά και το πίστευε ότι ήταν το δόρυ του λαού και που ένοιωθε πως μόνος του χρώσταγε σε αυτόν τον κόσμο να τον σώσει.
Ο άνθρωπος που αψηφούσε τους κινδύνους και γέλαγε με τους φόβους των ανθρώπων.
Που θεωρούσε μικρές τις αδούλευτες φιλοδοξίες και ευτυχίες τους αγώνες.
Ήταν ο άνθρωπος που μας έμαθε από τα μικράτα μας να μην κάνουμε πίσω όσο κι αν στριμωχτούμε, όσο κι αν δυσκολέψουν τα πράγματα.
Ήταν ο άνθρωπος που πίστευε όσο κανένας άλλος, ότι πολεμάμε για μια λιγότερο άσχημη ζωή άσχετα με το αποτέλεσμα, όχι για μας, αλλά για τα παιδιά, τα παιδιά που αγαπούσε όσο τίποτα άλλο.
Όμως πάνω από όλα ο Δορύλαος ήταν ένας άνθρωπος ελεύθερος, γιατί δε φοβόταν τίποτα και δεν ήλπιζε τίποτα, γιατί είχε βγει πάνω από όλα τα μικρά και τα ασήμαντα που ήξερε ότι τα είχε νικήσει, αλλά περισσότερο από όλα ήξερε καλά ότι πολέμησε παλικαρίσια για όσα πίστευε και ότι ήδη είχε κερδίσει τους αγώνες της ζωής του.
Καλό σου ταξίδι καλέ μου, για έναν κόσμο που θα είναι όπως τον ονειρεύτηκες και προσπάθησες να τον σχεδιάσεις για όλους μας.
Καλό σου ταξίδι από όλους μας σε αυτή την πόλη.
Κατερίνα Ψάλτη
