Το νέο γεωπολιτικό παζλ, όπως διαμορφώνεται μετά και τις τελευταίες -ευρύτερες- εξελίξεις γύρω από την Ουκρανία, φαντάζει δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο, να συμπληρωθεί. Τα κομμάτια του δεν είναι μόνο διάσπαρτα, είναι και εντελώς αταίριαστα μεταξύ τους. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι:
Η Ρωσία επιμένει επιτιθέμενη στην Ουκρανία.
O Ρώσος πρόεδρος πυροδοτεί το κλίμα δηλώνοντας ότι θα ενισχύσει το πυρηνικό του οπλοστάσιο.
O Μπάιντεν παρουσιάζεται σίγουρος ότι η Ρωσία θα χάσει τον πόλεμο, ενώ συνεχίζει να εξοπλίζει το Κίεβο.
H Ευρώπη ακολουθεί συντονισμένη, σχεδιάζοντας μάλιστα την έκδοση «πολεμικών ομολόγων» προς χρηματοδότηση της πολεμικής μηχανής της Ουκρανίας.
Η Κίνα «συμμαχεί» πολιτικά με τη Ρωσία, αλλά δηλώνει ουδέτερη στον πόλεμο.
Η Ινδία «κρύβεται» στη… σκιά της Κίνας.
Το ΝΑΤΟ -μετά τη δυσμενή θέση στην οποία περιήλθε η Τουρκία λόγω του καταστροφικού σεισμούβρήκε την ευκαιρία να αναθερμαίνει τις διαδικασίες εισόδου της Φινλανδίας και της Σουηδίας στη Συμμαχία.
Οι διαβουλεύσεις της αμερικανικής κυβέρνησης για τα F-16 και τα F-35 παραμένουν σε εξέλιξη.
Οι ΗΠΑ ενισχύουν τη θέση τους στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ο ενεργειακός πόλεμος μαίνεται αμείωτος.
Το οικονομικό πλήγμα στη Ρωσία από τις κυρώσεις της Δύσης αποδεικνύεται υπολογίσιμο.
Η Λευκορωσία κλείνει, μήνες τώρα, το… μάτι στον Πούτιν.
Η Μολδαβία, λόγω των τεταμένων σχέσεών της με τη Ρωσία, εκφράζονται φόβοι ότι ίσως αποτελέσει ένα νέο πεδίο πολεμικών συγκρούσεων.
Σήμερα κλείνει ένας χρόνος από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και ουδείς μπορεί να υποστηρίξει ότι η λήξη του πολέμου είναι κοντά. Η εικόνα της παγκόσμιας κοινότητας φαντάζει επικίνδυνα χαοτική, με τους ηγέτες των εμπλεκόμενων χωρών να παραμένουν οχυρωμένοι στις θέσεις τους. Κάποιος πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω για
