Απάντηση του αντιδημάρχου Σπύρου Σταθούλη στο υποψήφιο δήμαρχο Αμαρουσίου, Γιάννη Νικολαράκο:
Αφήνουμε τον κ. Νικολαράκο ανενόχλητο να συνεχίσει το κακόγουστο «σόου» του… Να γνωρίζει, όμως, ότι η «παράστασή» του δεν «θα κόψει εισιτήρια»
Το τελευταίο διάστημα ο κ. Γ. Νικολαράκος μάλλον έχει μπερδέψει τους ρόλους του. Ξεχνώντας για λίγο τις κοσμικές εμφανίσεις και τα ακριβά κουστούμια, έβαλε τζιν, πήρε μια κάμερα στα χέρια και, παριστάνοντας τον μαθητευόμενο ρεπόρτερ, γυρνά από γειτονιά σε γειτονιά στο Μαρούσι, φωτογραφίζοντας δήθεν ελλείψεις και προβλήματα.
Είναι ευχάριστο το ότι ο κ. Νικολαράκος «ανακάλυψε», έστω και για προεκλογικούς λόγους, τις μαρουσιώτικες γειτονιές. Το κακό για εκείνον είναι ότι -αν και οπτικός- τις κοιτάζει μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς της όψιμης πολιτικής ενασχόλησής του, με αποτέλεσμα να εκτίθεται.
Αν είχε έστω και υποτυπώδη γνώση των αυτοδιοικητικών θεμάτων, ο υποψήφιος δήμαρχος θα γνώριζε ότι οι Δήμοι, οι πόλεις, οι γειτονιές, είναι «ζωντανοί» οργανισμοί, που καθημερινά παράγουν προβλήματα, τα οποία οι εκάστοτε δημοτικές αρχές καλούνται να λύσουν με τον αποτελεσματικότερο τρόπο. Και το κάνουν αυτό μέσα σε ένα εχθρικό για την αυτοδιοίκηση περιβάλλον, με ελάχιστους πόρους και ένα εξαιρετικά «δυσκίνητο» θεσμικό πλαίσιο.
Η σημερινή διοίκηση του Δήμου Αμαρουσίου, στα πάνω από 12 χρόνια της θητείας της, έχει καταφέρει να αντιμετωπίζει με αμεσότητα και αποτελεσματικότητα τα καθημερινά προβλήματα και ταυτόχρονα να δημιουργεί τις βάσεις για τη μελλοντική ανάπτυξη της πόλης μας. Το ότι αρνείται να το αντιληφθεί αυτό ο κ. Νικολαράκος είναι δικαίωμά του. Το να το διαστρέφει και να το υποτιμά, όμως, είναι απλώς επιβεβαίωση της κακοπιστίας του.
Παρ’ όλα αυτά, ελπίζουμε ότι το επόμενο διάστημα θα έχει και ο ίδιος να καταθέσει κάποια θετική πρόταση για το Μαρούσι και τους δημότες του και δεν θα εξαντλήσει την προεκλογική καμπάνια του ασκώντας ισοπεδωτική και στείρα κριτική σε όσα οι προηγούμενοι, με καθημερινό μόχθο και αγώνα, οικοδόμησαν. Εκτός και αν πιστεύει ότι ο ίδιος διαθέτει κάποιο «μαγικό ραβδάκι», το οποίο αρκεί να ανασύρει από την τσέπη του κουστουμιού του, για να μετατρέψει διά μιας το Μαρούσι σε… Μονακό.
Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να γνωρίζει ότι οι Μαρουσιώτες δεν χρειάζονται «μαθητευόμενους μάγους». Ούτε αρκούν τα λαμπερά χαμόγελα και τα… αποκαλυπτικά ρεπορτάζ του για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συνδημοτών μας. Το Μαρούσι χρειάζεται ανθρώπους με όραμα και ολοκληρωμένο σχέδιο για το αύριο της πόλης, που έχουν τη βούληση – αλλά και τη γνώση – να το εφαρμόσουν. Στοιχεία, δηλαδή, που λείπουν παντελώς από τον κ. Νικολαράκο.
Τον αφήνουμε, λοιπόν, ανενόχλητο να συνεχίσει το κακόγουστο «σόου» του, το οποίο ούτως ή άλλως έχει «ημερομηνία λήξεως», η οποία δεν είναι άλλη από το εκλογικό βράδυ του φετινού Μαΐου, οπότε θα ανοίξουν οι αυτοδιοικητικές κάλπες. Μόνο να είναι προετοιμασμένος, γιατί ίσως τότε να διαπιστώσει ότι η «παράσταση» που έδωσε «δεν έκοψε εισιτήρια» και δεν κέρδισε το «θερμό χειροκρότημα», όπως ο ίδιος φαντασιώνεται…
