Η παράταξη “Μαρούσι Αδέσμευτη Φωνή” συντάσσεται με τους δασκάλους και τους καθηγητές, τις μαθητικές κοινότητες και κατ’ επέκταση με τους γονείς, ιδίως της πόλης μας, σε ό,τι αφορά τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο της Παιδείας.
Συνεπώς, παίρνουμε αντίθετη θέση ως προς τις επιχειρούμενες πολιτικές της κυβέρνησης και της αρμόδιας υπουργού παιδείας, κ. Κεραμέως, οι οποίες κατ’ ευφημισμό και επικοινωνιακή προπαγάνδα αποκαλούνται “αξιολόγηση”, ενώ πρόκειται για μεθοδευμένη απαξίωση του δημόσιου σχολείου.
Οι δικές μας θέσεις και προτάσεις
Στο πλαίσιο της ιδεολογικής θέσης μας να υποστηρίζουμε στον Δήμο Αμαρουσίου και στο δημοτικό συμβούλιο του, τα συμφέροντα των μεσαίων, μικρομεσαίων και φτωχών κοινωνικών στρωμάτων της πόλης μας, διεκδικούμε οι εκάστοτε κυβερνήσεις και οι διοικήσεις των δήμων να παρέχουν ΔΗΜΟΣΙΟ και ΔΩΡΕΑΝ:
ΑΡΙΣΤΟ επίπεδο σχολικών μονάδων και ασφαλών πεζοδρομίων/δρόμων που τις περιβάλλουν, καθώς επίσης, αντίστοιχα ΑΡΙΣΤΟ πληρωμένο διδακτικό προσωπικό που θα διαχειρίζεται αντίστοιχο ΑΡΙΣΤΟ διδακτικό υλικό, επιστημονικά και δημοκρατικά τεκμηριωμένο.
Εκτός αυτού, με δεδομένες τις κοσμογονικές αλλαγές στον χώρο της Παιδείας, πιστεύουμε ότι έπρεπε από καιρό η δημοτική, τοπική πολιτική να είχε βοηθήσει, ώστε να γίνει ένας γόνιμος διάλογος με τη συμμετοχή όλων όσοι έχουν σχέση και η ζωή τους επηρεάζεται από τις αρνητικές εξελίξεις και έτσι, να είχαν συντονιστεί κοινές ενέργειες για το συμφέρον των σχολείων μας, πράγμα που ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ, ενώ οι θέσεις που υποστηρίζει μαζικά και αγωνιστικά η εκπαιδευτική και η μαθητική κοινότητα, δεν εκπροσωπούνται, ούτε εκφράζονται στα αρμόδια δημοτικά όργανα και στους φορείς του δημόσιου τοπικού διαλόγου.
Με την Κεραμέως η διαχείριση Αμπατζόγλου
Αντίθετα, η δημοτική διαχείριση Αμπατζόγλου “αγρόν ηγόραζε”, δηλαδή, όπως ακριβώς έκανε και για τα θέματα των ανύπαρκτων δικών της ενεργειών για την προετοιμασία ασφαλούς περιβάλλοντος προστασίας από τον covid για τις σχολικές κοινότητες του Αμαρουσίου στην έναρξη της σχολικής χρονιάς. Δεν έχει τυχαία τέτοια στάση, το κάνει γιατί στηρίζει (και στηρίζεται) από την κομματική ηγεσία για να διαχειρίζεται στο Μαρούσι τις καρέκλες και τις φωτογραφίες στην τοπική εξουσία, αδιαφορώντας για τις απαιτήσεις ακόμη και των ίδιων, των δικών της ψηφοφόρων που στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία της πόλης μας.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι μόλις πριν λίγες ημέρες – μέσα στην καρδιά της κορύφωσης της κρίσης στον τομέα της Παιδείας – η δημοτική διαχείριση Αμπατζόγλου φρόντισε να κατασκευάσει κομματική φιέστα δημοσίων σχέσεων και φωτογραφιών/“πλυντήριο” για τα στελέχη του Υπουργείου Παιδείας, συμπεριλαμβανομένης της Υπουργού και των Υφυπουργών που δεν είχαν απολύτως καμία θεσμική σχέση με το θέμα της εκδήλωσης που – κατά τα άλλα – καλώς πραγματοποιούνταν.
Κυβέρνηση, ηγεσία αρμόδιου υπουργείου και σε τοπικό επίπεδο η διαχείριση Αμπατζόγλου φέρονται απολύτως ανεύθυνα δυναμιτίζοντας την κοινωνική και σχολική ηρεμία που απαιτείται. Συνεχίζουν την ανεύθυνη αντικοινωνική συμπεριφορά τους αδιαφορώντας για ζητήματα όπως:
Α) ότι τα παιδιά είναι πρωτόγνωρα ταλαιπωρημένα από τον τρόπο λειτουργίας και μη λειτουργίας του σχολείου και του κοινωνικού μικρόκοσμού τους τα τελευταία δύο χρόνια λόγω covid,
Β) ότι οι οικογένειες και ειδικότερα οι γονείς έχουν πιεστεί αφόρητα, είτε από την αγωνία αν από τις δουλειές τους θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε προβλήματα όπως η ραγδαία αύξηση τιμών στα αναγκαία προς διαβίωση, είτε από την έλλειψη δουλειάς για να πληρωθούν αυτές οι απαιτήσεις …και όλα αυτά, ενόψει μίας νέας οικονομικής συρρίκνωσης μετά από 11 χρόνια μνημονιακής προσαρμογής, βλέπε κρίσης.
Επιπλέον, ο κ. Αμπατζόγλου δεν παίρνει θέση για το σημερινό πολιτικό και κοινωνικό διακύβευμα, την «αξιολόγηση»
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ»
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, δια της Υπουργού Παιδείας Ν. Κεραμέως, εργαλειοποιεί τη νομοθετική διαδικασία εισάγοντας την λεγόμενη αξιολόγηση προς ψήφιση, όταν:
α) Δεν δίνονται οι απαραίτητες χρηματοδοτήσεις, δεν διασφαλίζονται οι απαραίτητες υποδομές, δεν γίνονται οι απαραίτητες προσλήψεις στα σχολεία, συνεπώς η όποια «αξιολόγηση» θα αποτυπώνει την ελλιπή κυβερνητική στήριξη στην παιδεία και όχι την αξιοσύνη εκπαιδευτικών και μαθητών.
β) Παρά την ανέξοδη ρητορική της Υπουργού Παιδείας για δήθεν αναβάθμιση του επιπέδου των σχολείων, επί της ουσίας αποδεικνύεται ότι στην πράξη κινείται προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, γεγονός που φαίνεται από παραδείγματα όπως μαζικές συγχωνεύσεις σχολικών τάξεων (παρά τον κορωνοϊό), κενά στις θέσεις εκπαιδευτικών, έλλειψη επιμόρφωσης εκπαιδευτικών, συρρίκνωση της παράλληλης στήριξης, αδικαιολόγητες και ασυγχώρητες ελλείψεις στις κτιριακές εγκαταστάσεις, οι οποίες ήρθαν στην επικαιρότητα με την τελευταία θεομηνία και οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με κυνισμό από κυβερνητικά στελέχη.
γ) Συνέπεια της «κακής» αξιολόγησης, δεν είναι η ενίσχυση του αδύνατου σχολείου, αλλά η περαιτέρω μείωση της χρηματοδότησής του, ή ακόμη και η ιδιωτικοποίησή του, οι απολύσεις εκπαιδευτικών ώστε, εν τέλει, μόνο οι εύποροι μαθητές να έχουν πρόσβαση στη γνώση και τη μόρφωση. Κατ’ αποτέλεσμα, η παιδεία θα λειτουργεί ως ιδιωτική αγορά, με ανταγωνισμό και ανισότητες μεταξύ των σχολείων, σε ένα πλαίσιο όπου κάθε σχολείο θα διεκδικεί χρηματοδοτήσεις ανάλογα με τις άνωθεν κρινόμενες επιδόσεις του και τελικά δεν θα οδηγεί στη μόρφωση, αλλά στην κατάρτιση των μαθητών, με τελική συνέπεια την υποβάθμισή της.
Έτσι, συρρικνώνεται το δημόσιο σχολείο και καταστρέφεται η σύνδεσή του με βασικές αρχές, όπως της δημοκρατίας, της ισότητας και της ισοπολιτείας, που πρέπει να απαιτούν και δικαιούνται οι γονείς και τα παιδιά. Δηλαδή: ίσες ευκαιρίες για όλες και όλους, έλεγχος του σχολείου από την κοινωνία και την οικεία σχολική κοινότητα, χωρίς καμία απολύτως εξάρτηση από ιδιωτικά συμφέροντα και ιδιοτελείς κερδοσκοπικούς στόχους.
δ) Παράλληλα, οι εκπαιδευτικοί δεν θα έχουν δικαίωμα – δυνατότητα αντίδρασης, αφού η Υπουργός θα προσφεύγει στη δικαιοσύνη για να τους φιμώνει, μια και σε συνδυασμό με το απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό νόμο του έτερου κυβερνητικού «Καππαδόκη», κ. Χατζηδάκη, έχει περιοριστεί η δυνατότητα νόμιμης εξαγγελίας απεργίας εργαζομένων. Έτσι «πάει περίπατο» η αυτονομία των εκπαιδευτικών και των σχολείων, υπό το βάρος της «άνωθεν» αξιολόγησης με κόστος την χρηματοδότηση του σχολείου και την εργασία των εκπαιδευτικών. Συνεπώς, η κ.Κεραμέως και η παρούσα κυβέρνηση επιχειρούν την κατασκευή ενός (μη) σχολείου που θα παράγει εξαρτημένους/-ες ή υποαπασχολούμενους/-ες εργαζόμενους/-ες και συγχρόνως επιδιώκουν την κατασκευή της αντίστοιχης εξαρτημένης/υπόδουλης νοοτροπίας των μαθητών, ώστε κατά την ενηλικίωση να είναι ήδη πολιτικά και κοινωνικά λοβοτομημένοι/-ες ως προς την κριτική ικανότητα για επιλογές και απορρίψεις.
Εν τέλει, η κατά Κεραμέως αξιολόγηση οδηγεί στην ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, επιδίωξη που έχει ήδη φανεί και από την καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, που άφησε χιλιάδες μαθητές έξω από τις πανεπιστημιακές Σχολές, με αποτέλεσμα οι μεν μαθητές να στρέφονται σε ιδιωτικές σχολές, οι δε δημόσιες Πανεπιστημιακές σχολές να οδηγούνται σε κλείσιμο και σε μαρασμό οι τοπικές οικονομίες.
Αυτές οι πράξεις αντιβαίνουν στα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά συμφέροντα της πλειοψηφίας των πολιτών της κοινωνίας μας. Εξυπηρετούν τα αντίστοιχα συμφέροντα μίας μικρής μειοψηφίας. Η οποία, για τα δικά της παιδιά, έχει φροντίσει πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας κτίρια, βιβλία και κυρίως πλήθος ευκαιριών στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μάλιστα, αυτά τα δεδομένα, η συγκεκριμένη μειοψηφία τα έχει κατοχυρώσει με την ιδιοποίηση πόρων από τον δημόσιο πλούτο και την παράλληλη υπονόμευση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολλούς.
Για τους παραπάνω λόγους η παράταξή μας “Μαρούσι Αδέσμευτη Φωνή” θα συμμετέχει στις κινητοποιήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας με όσες περισσότερες δυνάμεις μπορεί, διότι θεωρεί ότι το διακύβευμα στην Παιδεία αυτής της περιόδου μας αφορά όλες και όλους ως γονείς, ως μέλλοντες γονείς, ως δημοκρατική κοινωνία.
—
Μαίρη Διακολιού
Επικεφαλής Δημοτικής Παράταξης “Μαρούσι Αδέσμευτη Φωνή”
Δημοτική Σύμβουλος
Δικηγόρος
