Πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της εφημερίδας ΑΜΑΡΥΣΙΑ την Δευτέρα 8 και Τρίτη 9 Νοεμβρίου διημερίδα με θέμα «Διαχρονικό Μαρούσι. Αναζητώντας μια Σύγχρονη Φυσιογνωμία στη Μνήμη της πόλης», η οποία διοργανώθηκε από τον Δήμο Αμαρουσίου και την Κοινωφελή Επιχείρηση (ΚΕΔΑ).
Θα θέλαμε, με την ευκαιρία αυτή, να θέσουμε κάποια ερωτήματα στον Δήμαρχο κ. Αμπατζόγλουπου είναι παλιός Μαρουσιώτης και ασφαλώς θυμάται την εικόνα της πόλης, όταν αυτή ήταν ακόμα προάστιο, ακόμα και αυτήν της δεκαετίας του ’90, όταν άρχισε το κύμα της εσωτερικής μετανάστευσης από την Αθήνα.
1. Είναι ευτυχής για την κατάσταση που παρέλαβε από τους προκατόχους του κ.κ. Τζανίκο και Πατούλη, που διαχειριστήκαν τα του Δήμου από το 1991 έως το 2006 ο πρώτος, και από το 2007 έως το 2019 ο δεύτερος;
2. Είναι σύμφωνος με τις επιλογές που αφορούν την πολεοδομική και χωροταξική ανάπτυξη της πόλης και την μετατροπή της σε σύγχρονο «Μανχάταν», σύμφωνα με το όραμα του κ. Τζανίκου και των συνεργατών του, ορισμένοι εκ των οποίων συμμετέχουν και σήμερα στη διοίκηση του;
3. Θεωρεί ότι το περιβάλλον της πόλης έχει ωφεληθεί από τις παραπάνω επιλογές ή έχει υποβαθμιστεί δραματικά;
4. Η ποιότητα ζωής των κατοίκων, αλλά και όσων μετακινούνται από άλλους δήμους προς στο Μαρούσι, είναι ικανοποιητική, ή μέρα με τη μέρα γίνεται πιο ανυπόφορη;
5. Συνέβαλε αυτό το μοντέλο ανάπτυξης στην οικονομική ευρωστία του Δήμου ή εξακολουθεί το Μαρούσι να είναι υπερχρεωμένο με παροχές και υπηρεσίες προς τους δημότες πολύ υποδεέστερες των τελών και φόρων που πληρώνουν;
6. Άραγε αρκεί η αντίληψη του Δημάρχου «που θέτει τον Πολιτισμό στο κέντρο των πολιτικών αστικής ανάπτυξης» για να αναστραφεί η κατάσταση;
7. Εμπίπτει στην «πολιτιστική» και «αισθητική» αντίληψη του Δημάρχου η σχεδιαζόμενη μεταφορά του Καζίνο της Πάρνηθας στο Μαρούσι και αν όχι γιατί είναι τόσο υποτονική η αντίδραση του;
Το Μαρούσι επιλέχθηκε ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του `90 και κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων σαν πόλη υποδοχής υπερτοπικών δραστηριοτήτων χωρίς να τηρηθούν στο ελάχιστο τα αντίστοιχα πολεοδομικά σταθερότυπα και να δημιουργηθούν οι απαραίτητες αστικές υποδομές.
Ακολουθήθηκε ένα μοντέλο «ανάπτυξης» όπου ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς τα μεγάλα οικονομικά και εργολαβικά συμφέροντα με παράλληλη τεράστια υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των κατοίκων.
Η διοίκηση Αμπατζόγλουδεν είναι διατεθειμένη να αγωνιστεί για την ανατροπή αυτούτου μοντέλου. Αντίθετα στα δύο χρόνια της θητείας της απέδειξε ότι το ακολουθεί πιστά.
Διαφορετικά θα είχε εκπονήσει ένα πολεοδομικό σχέδιο αποκλείοντας κάθε περαιτέρω υπερτοπική δραστηριότητα στο Μαρούσι διεκδικώντας την αλλαγή του «Ρυθμιστικού» του 2014 που κατάταξε το Μαρούσι σε «πόλο εθνικής και μητροπολιτικής εμβέλειας με εξειδίκευση στις επιχειρήσεις, το υπερτοπικό εμπόριο…»
Αν δεν αλλάξει αυτό το πλαίσιο όσες διημερίδες, ή άλλου τύπου επικοινωνιακές εκδηλώσεις, και αν οργανωθούν δεν θα επηρεάσουν παρά μόνο οριακά, στην καλύτερη περίπτωση.
Στο μόνο που θα επηρεάσουν είναι στο να γίνει ευκολότερα αποδεκτή η ολοένα αυξανόμενη υποβάθμιση του Μαρουσιού.
Και κάτι τελευταίο. Προκειμένου να αποκλειστούν οι “ενοχλητικές φωνές” η διημερίδα δεν πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο, αλλά ούτε και προσκλήθηκαν επίσημα οι παρατάξεις της μειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου.
