Στους κινδύνους για την στρατηγική της «ζωής με τον covid» και την χαλάρωση των μέτρων αναφέρεται η Anjana Ahuja συντάκτρια επιστημονικών θεμάτων, με άρθρο της στους Financial Times
Αναλυτικά η Anjana Ahuja γράφει:
Η covid-19 είναι ένας πεισματάρης αντίπαλος. Την ώρα που η βρετανική κυβέρνηση επικαιροποιούσε τη στρατηγική της για τη «ζωή με την covid», τα κρούσματα άρχισαν πάλι να αυξάνονται. Οι λόγοι που αναφέρονται είναι η μεταδοτικότητα της παραλλαγής Omicron BA.2, η μείωση της προστασίας από τα εμβόλια και η χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων.
Παρόλα αυτά, από τον ερχόμενο μήνα τα δωρεάν τεστ θα σταματήσουν και πολλά εργαστήρια του δημόσιου τομέα υγείας θα κλείσουν. Η απαίτηση της απομόνωσης σε περίπτωση που κάποιος είναι θετικός έχει μετατραπεί σε σύσταση. Οι μάσκες έχουν ουσιαστικά καταργηθεί. Η κυβέρνηση που συνιστούσε το πλύσιμο των χεριών πολλές φορές την ημέρα νίπτει τώρα τας χείρας της για τη διαχείριση της πανδημίας.
Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να μάθουμε να ζούμε με έναν ιό που εξακολουθεί να κυκλοφορεί και στο να προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει πλέον. Αν θέλουμε το πρώτο, πρέπει να αποφύγουμε να κάνουμε το δεύτερο. Υπάρχουν πολλά άλλα πεδία όπου το κράτος και το άτομο διαχειρίζονται από κοινού το ρίσκο και την αβεβαιότητα, με την προσωπική ευθύνη να ασκείται σε ένα πλαίσιο που θέτει η κυβέρνηση. Δεν παραβλέπουμε τους κινδύνους του δρόμου ή του χώρου εργασίας, αντιθέτως προσπαθούμε να τους περιορίσουμε.
Από την ώρα που κάθομαι μπροστά στο τιμόνι μέχρι την ώρα που παρκάρω, οι ελευθερίες μου περιορίζονται από την αναγνώριση των δικαιωμάτων και της ασφάλειας των άλλων. Είμαι υποχρεωμένη να έχω άδεια οδήγησης, να έχω ασφαλίσει το αυτοκίνητό μου, να το κρατώ σε καλή κατάσταση, να έχω ζώνες ασφαλείας και κάθισμα για το μωρό, να σέβομαι τους κανονισμούς, να μη χρησιμοποιώ κινητό τηλέφωνο και να μην οδηγώ υπό την επήρεια αλκοόλ. Οι σοβαρές παραβιάσεις των κανόνων κυκλοφορίες επισύρουν βαριές ποινές φυλάκισης.
Οι οδηγοί σπανίως θεωρούν ότι όλοι αυτοί οι κανόνες παραβιάζουν την ελευθερία τους. Αντιθέτως, και μόνο το γεγονός ότι μπορούν να οδηγούν είναι συνώνυμο με την ελευθερία. Με βάση αυτούς τους περιορισμούς, πόσοι άνθρωποι σκοτώνονται στην άσφαλτο; Τους πρώτους έξι μήνες του 2021, σκοτώθηκαν στην Αγγλία 580, δηλαδή 22 την εβδομάδα. Ως μέτρο σύγκρισης, την εβδομάδα 4-11 Μαρτίου έχασαν τη ζωή τους 820 άνθρωποι από covid.
Η άρση των μέτρων στην Αγγλία (η Σκωτία θα καθυστερήσει) σημαίνει ότι μολυσμένοι άνθρωποι θα μπορούν να συγχρωτίζονται ελεύθερα στη δουλειά, στα σχολεία, στα μέσα μεταφοράς, στα καταστήματα και στα εστιατόρια. Ο ιός διαχέεται και πάλι ανεξέλεγκτα.
Ελάχιστοι έχουν σκεφτεί τους κλινικά ευάλωτους, που μπορούν μεν να συνεχίσουν να κάνουν δωρεάν τεστ, δυσκολεύονται πολύ όμως πλέον να τα βρουν. Η αποτροπή της μόλυνσης, με χρήση μάσκας σε χώρους με συνωστισμό, αερισμό και τεστ, εξακολουθεί να αποτελεί μια καλύτερη στρατηγική για όλους μας, όχι μόνο βραχυπρόθεσμα, αλλά και για την αποφυγή της Long Covid.
Η διάλυση της πανδημικής μας δομής θα μας κάνει να χάσουμε την επαφή με τις νέες παραλλαγές, απ’ όπου κι αν έρχονται. Είναι αρκετό να δούμε τι γίνεται στην Κίνα, όπου η Omicron σημειώνει αύξηση. Αλλά και στο Χονγκ Κονγκ οι θάνατοι σημειώνουν ρεκόρ. Όλα αυτά καθιστούν δύσκολο να κάνουμε ότι πιστεύουμε πως ο ιός δεν υπάρχει πλέον.
